więcej niż pierwsza czytanka

  Domagać sie inteligencji, a jednocześnie towarzystwa, to by były za wysokie oczekiwania  Leonora Carrington "Siódmy Koń. Opowiadania zebrane", str 202 Cuda na kiju, kij od miotły, na miotle czarownica z końska grzywą i wilczym uśmiechem, poprawia sobie pantalony. Więcej tego typu historii znajdziecie w niedawno u nas wydanym zbiorze opowiadań Leonory Carrington. Dla mnie te teksty to czytelniczy raj. Nie tylko są mieszanką wybuchową legend i zmyśleń, ale też zawierają sporo humoru, filozoficzno feministycznych podtekstów oraz podśmiechujek ze współczesnego społeczeństwa. Zbiór doskonale pokazuje rozwój pisarstwa Lenory, od wczesnych historii wziętych z życia zamożnej panienki po odwołujące się do okultyzmu i meksykańskiej mitologii opowieści dojrzałej  malarki i doskonalącej swój warsztat wiedzmy. Czytać to należy to powoli, by nie uronić nic z mądrości zawartych w poszczególnych zdaniach i by w pełni docenić niezwykłość surrealistycznych obrazów konstruowanych przez Au

  Słowo rzucało cień na rzeczy „Słowa”, Jean Paul Sartre, str 27 Znużona prozą aktualną i powszechnie chwaloną, a miałką przy próbie czytania, zaczęłam grzebać wśród książek przodków. No i wydłubałam książkę, a właściwie książeczkę, malutką, chudziutką, ale z zacnym i znanym nazwiskiem na mocno zszarganej, okładce. Po czym wsiąkłam w nią na długie dni długie godziny. Błądzenie po zawiłych zdaniach, po starym francuskim mieszkaniu, wreszcie po dzieciństwie jednego z najpopularniejszych filozofów zeszłego wieku, było przygodą budzącą więcej zachwytu niż emocji. Bo Sartre wiąże słowa w zdania w sposób świadczący o wyjątkowej wirtuozerii. Opisuje swoje lata chłopięce drobiazgowo, ale z wielkim poczuciem humoru i dużą doza autoironii. W rezultacie tworzy opowieść o dziecku nie tyle genialnym , co przekonanym o własnej wyjątkowości. Historia konfrontacji tego ja wyobrażanego, z ja postrzeganym, nie staje się jednak przypowieścią o gorzkim rozczarowaniu. Jest raczej pełną anegdot  gawędą o ty