Rozwiana: Leonora Carrington "Siódmy Koń. Opowiadania zebrane"

 Domagać sie inteligencji, a jednocześnie towarzystwa, to by były za wysokie oczekiwania 

Leonora Carrington "Siódmy Koń. Opowiadania zebrane", str 202

Cuda na kiju, kij od miotły, na miotle czarownica z końska grzywą i wilczym uśmiechem, poprawia sobie pantalony.

Więcej tego typu historii znajdziecie w niedawno u nas wydanym zbiorze opowiadań Leonory Carrington. Dla mnie te teksty to czytelniczy raj. Nie tylko są mieszanką wybuchową legend i zmyśleń, ale też zawierają sporo humoru, filozoficzno feministycznych podtekstów oraz podśmiechujek ze współczesnego społeczeństwa. Zbiór doskonale pokazuje rozwój pisarstwa Lenory, od wczesnych historii wziętych z życia zamożnej panienki po odwołujące się do okultyzmu i meksykańskiej mitologii opowieści dojrzałej  malarki i doskonalącej swój warsztat wiedzmy.

Czytać to należy to powoli, by nie uronić nic z mądrości zawartych w poszczególnych zdaniach i by w pełni docenić niezwykłość surrealistycznych obrazów konstruowanych przez Autorkę.

Należy jednak unikać sięgania po te książkę w trakcie jedzenia i przed snem. Liczne opisy rozkładających się ciał i wydzielanych przez nie zapachów pozbawić mogą apetytu i dostarczyć powodów to koszmarów sennych.

Mnie ta mała niegodność nie zniechęciła do książki. Wręcz przeciwnie, sprawiła, że bardziej doceniłam fantazje i przewrotność autorki, oraz jej umiejętność łączenia realistycznych opisów w bajkową całość. Oczywiście są to bajki dla dorosłych, i to tylko dla tych, co lubią dzikie wybryki