Coś do zachwycania: Robert Walser „Coś w rodzaju opowiadania”

 


Pisarz ma się starać pisać tak, jak gdyby stał albo siedział gdzieś w salonie i ustnie opowiadał obecnym tam ludziom, sympatycznym i wrażliwym na dobre maniery, jakąś historię, niekoniecznie zabawną

Robert Walser „Coś w rodzaju opowiadania”, Str 161-162

Robert Walser to Zbój i szelma. Potrafi z każdego przydasie zrobić cudeńko, i to w taki sposób, jakby to była najprostsza rzecz na świecie. Ale nie jest. No bo kto jeszcze umie wysnuć opowieść z zapałki i to wypalonej? Kto dmuchnie popiołem tak, by się ułożył w przypowieść? Jeszcze igła ołówek… Czego by Walser nie wyciągnął z kieszeni, to zamieni się w powiadanie. Albo coś w tym rodzaju. Dziwne, ale stylistycznie wyostrzone, wypolerowane do każdego słowa, ba do każdej kropki co te słowa szereguje w zdania i je dzieli.

Plotę jak profesor na laduacyjnych mękach, ale cóż poradzić, entuzjazm mam  dla próz Walsera taki, że chętnie bym mu wręczyła wszelkie literackie nagrody. Niestety, nieżyjącemu autorowi się nie da. Ale czytać go można bez względu na status post mortem.

Zachęcam więc do tego, bo mało co warto robić w tych czasach bardziej, od biegania wzrokiem i myślą za tekstami Walsera.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wszyscy jesteśmy Lokajami: Robert Walser „Jakob von Gunten, Dziennik”

Obraz
  „Tak, będę służył , i zawsze będę brał na siebie obowiązki , których spełnianie bynajmniej nie błyszczy jak gwiazda, i będę jak ostatni głupiec uśmiechał się rozanielony, jeśli ktoś mi półgębkiem podziękuje.” Robert Walser „Jakob von Gunten, Dziennik” str 117 Do końca grudnia jeszcze trochę, ale już dziś mogę ogłosić, że moim odkryciem roku 2023 jest Robert Walser!  Każda jego książka zachwyca mnie konstrukcją zdań, celnością spostrzeżeń i aktualnością przesłania. Lektura Dziennika Jakoba potwierdziła moje przekonanie, że teksty Walsera mają powyższe  atrybuty bez względu na to, czego dotyczą. Czy pracy, jak w „Człowieku do wszystkiego” , czy edukacji, a właściwie systemu szkolnictwa, jak we wspomnianym Dzienniku.   Szkoła opisana przez Walsera   to Instytut Benjamenta, placówka przygotowująca chłopców do zawodu lokaja. Jej uczniowie nie są zbyt pojętni, ale to nie błyskotliwości się od nich wymaga, a spolegliwości. Wiedza jest im przekazywana w sposób nie...
Czytaj więcej

Nie chwalę, bo się nie da: Największe rozczarowania czytelnicze 2024 roku

Obraz
  Mogłabyś zrobić użytek z kilku rozdarć w kimonie swojej duszy „Króliczek”, Mona Awad, Str 99 Stosy książek wartych wspominania w podsumowaniach zeszłego roku pojawiły się już wszędzie, tylko nie u mnie. Siedzę, oglądam, ziewam i usypuję, póki co w myślach,  własny stos książek czytanych w 2024 roku.. By zacząć opowiadać o tym, czego nie warto było czytać, a zwłaszcza kupować. Tak jest, z właściwą sobie i od wielu lat praktykowaną przekorą, zaczynam podsumowanie od książek najgorszych, które najmocniej mnie zawiodły. W kategorii tych ostatnich prym wiedzie Noblista, czyli Coetzee ze swoim "Polakiem". Okładkowy blurb głosi, że książka jest o pianiście, więc spodziewałam się czegoś w rodzaju Przegranego Bernharda , napisanego z mniejszą nutą pesymizmu, za to z większą dozą literackiej finezji. Tymczasem dostałam  grubo  ciosane literackie próchno. "Polak" bowiem okazał się powieścią pisaną topornym i archaicznym językiem, z więcej niż drętwą frazą, wyrażającą myś...
Czytaj więcej

Czy pisanie to rozrabianie: "Loitering with Intent" Muriel Spark

Obraz
  I had known that sooner or later she would say she was only human. I sensed that in a short while she would come round to accusing me of not being human. Wiedziałam, że wcześniej czy później powie, że jest tylko człowiekiem. Przeczuwałam, że niedługo zacznie oskarżać mnie o bycie nieludzką.( tłum własne)   Muriel Spark „Loitering with Intent” str 40 Szesnasta książka Muriel Spark załapała się na krótką listę do nagrody Bookera, ale nie na półki polskich księgarń. Dlaczego Loitering with intent nie zostało przetłumaczone na język polski? Fantazja czytelnicza podsuwa mi wiele odpowiedzi, oto najbardziej racjonalne z nich: 1. bo w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku w naszym kraju minęła moda na Spark, 2. bo książka jest zbyt mocno osadzona w realiach rynku wydawniczego 3. bo autorka nabija się z katolików 4. bo książka jest za inteligentnie napisana 5. bo książka jest za brytyjska 6. bo książka ma zbyt dużo odniesień do słabo w Polsce znanych dzieł literackich Wybi...
Czytaj więcej