Francuska pokuta: Krzysztof Varga „Ostrygi i kamienie. Opowieść o Normandii, Bretanii i Pikardii”
Czytanie Prousta jest dziś zbędną ekstrawagancją, może dlatego niesie ze sobą melancholijną przyjemność, choć jest właśnie czasem zmarnowanym, czasem przepieprzonym, który można by przeznaczyć na coś bardziej pożytecznego. Krzysztof Varga „Ostrygi i kamienie. Opowieść o Normandii, Bretanii i Pikardii”, Str 56 Francja, słodka Francja, smakowita w każdym kawałku. Ucieczka grzesznych, tak jak Krzysztof Varga grzeszących nadmiarem szczerości i wyznań na temat polskiego rynku książki i obyczajów literackiego światka. Uczynkiem mowy Pisarz w swoim Dzienniku dokonał tego niespotykanego aktu zdrady: omówił w nim to i owo, znane mu z autopsji, nasłuchów, tudzież obserwacji. Spotkała go za to zasłużona kara, bo „Dziennik Hipopotama” solidarnie przemilczano, Autora z okazji jego wydania nie zapraszano ani na branżowe festiwale ani na spotkania autorskie. Nauka nie poszła w las, a Krzysztof Varga poszedł po rozum do głowy i następną książkę przygotował tak, że nikt się przyczepić